روزهآیی که می گذرد

به خودت افتخار کن به خاطر تمام سختی‌هایی که شاید هیچ‌کس نمی‌دونست و در جریان‌شون نبود و تو زندگی برات پیش اومد، اما تحمل کردی و ازشون گذشتی.

دردهایی که هیچ‌کس نفهمید درد هستند و تو تاریک‌ترین و گرگ‌و‌میش‌ترین روزهات، به دور از چشم‌هایی که تو رو ببینن، تمام روح و روانت رو درگیر کرده بود ولی خودت رو آروم کردی و از پسشون براومدی.

به خاطر مسائل و کارهایی که فکر می‌کردی نمی‌تونی از پسش بربیای و اینجا دیگه بن‌بست ترین کوچه دنیاست، ولی انجام‌ش دادی.

به خودت افتخار کن که حتی وقتی شکست خوردی، زخمی شدی، افتادی، ناله کردی و اشک ریختی، ناامید نشدی و باز ادامه دادی و از رویاهات دست نکشیدی.

به خودت افتخار کن!