روزهآیی که می گذرد

233*


سکوت کرده بودم. در مقابل بازی زندگی سکوت کرده بودم که اصلا خوشایند نبود. یک زمانی، چندین سال بعد، به این نتیجه رسیدم که بی اهمیت بودن به غصه ها خودش مشکل بزرگ و پیچیده است، که باید غصه رو فریاد زد. که غصه تنها رازی ست که نگه داشتنش گناه بزرگی ست. ولی تنها اشتباه من این بود که دیر به همه این ها رسیدم.



ساناز فرجی


232*


زندگی درک همین اکنون است.

زندگی شوق رسیدن به همان فردایی ست، که نخواهد آمد.

تو، نه در دیروزی و نه در فردایی

ظرف امروز پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز دریغش کردی

آخرین فرصت همراهی ماست.



● سهراب


طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان