روزهآیی که می گذرد

که گرچه رنج به جان می رسد، امید دواست 🌱

● سعدی

می رسد غم های بی پایان به پایان، غم مخور 

حتا در غم انگیزترین زندگی ها نیز به لحظاتی درخشان بر میخوریم، و حتا در میان شن و سنگ هم گل های کوچک شادی می روید.

● هرمان هسه

بگو غم رد شود

که قلب

آرامگاه اندوه نیست

مثلن پاییز باشد؛