روزهآیی که می گذرد

بهار همه چیزش با تابستان، با زمستان، و با پاییز فرق دارد.

حق است که بهار را یک آغاز پرشکوه بدانیم.

نه تنها به دلیل رویشی خیره کننده: امروز، بوته ی سبز روشن، فردا غرق ِ صورتی ِ گل ِ محمدی. امروز، یاس بسته ی خاموش، فردا سیلاب نوازنده ی عطر.

نه فقط به دلیل این رویش خیره کننده، بل به علت ِ حسی از خواستن، طلبیدن، عاشق شدن، بالا پریدن، فریاد کشیدن، خندیدن، شکوفه کردن، باز شدن روح ...

بهار پیش از آنکه حادثه ای در طبیعت باشد، حادثه ای ست در قلب آدمی.

و پیش از آنکه در طبیعت محسوس باشد، در حسی انسانی وقوع می یابد.

این، در بهاران، گل نیست که باز می شود، گره های روح انسان است 🌱