روزهآیی که می گذرد

زندگی درک همین اکنون است.

زندگی شوق رسیدن به همان فردایی ست، که نخواهد آمد.

تو، نه در دیروزی و نه در فردایی

ظرف امروز پر از بودن توست

شاید این خنده که امروز دریغش کردی

آخرین فرصت همراهی ماست.

● سهراب