روزهآیی که می گذرد

میشود تا انتهای تمام راه های جهان و تا چرخش آخرین عقربه آخرین ساعت، دوستم داشته باشی؟

همینطور بی دلیل و همینطور بی منطق؟

و دوست داشتنت مثل آدم های این زمانه، تمام نشود؟ 

میشود فرق داشته باشی با همه؟

میشور هر چقدر هم که سرت شلوغ شد؛ باز هم عاشقم بمانی و حرف های خوبت، فقط برای من باشد؟

من برای ماندن به پای تو چیز زیادی نمی خواهم!

همین که وفادار بمانی، همین که گاهی به گوشم آوای دوست داشتن بخوانی کافی ست، همین که هر کجا رفتی و من کنارت نبودم؛ جوری از من حرف بزنی که انگار کنند یک معجزه ام ...

همین کافی ست ماه من، همین کافی ست تا برایت روزی هزار بار بمیرم!

وقتی به ی دردی (جسمی، روحی) زیادی اهمیت بدی، اون درد فکر میکنه چه خبره! وقتی هی بهش فکر کنی و روش مانور بدی، کمتر که نمیشه هیچ، بیشترم میشه! خیلی جدی ش نگیر! اجازه نده اون درد فکر کنه که میتونه تو رو زمین بزنه! اونی که باید برنده بشه و محکم باشه تویی! نع دردی که همیشگی نیست!

دنبال درمان باش ولی نسبت بهش بی اهمیت باش!

کاش تو این اوضاع گرونی و حال بد اقتصادی، حال رابطه ها خوب باشه، که اگه حال ِ رابطه ها هم خوب نباشه، دل به چی خوش کنیم؟

قدر با هم و کنار ِ هم بودن ُ بدونیم!